Oud of nieuw?

We zijn nu bijna twee weken in Thailand en inmiddels weer gewend aan alle overvloed aan eten, snel transport en meer van die luxe voorzieningen. De overgang van Cambodja naar Thailand is enorm. Het triest te weten dat Cambodja, dat jaren terug een welvarend land was, door het Poll Pot regime zoveel jaar terug in de tijd is gezet. Maar goed, eenmaal over de grens was het toch heerlijk om weer een bruin brood te kunnen kopen, jam, koekjes etc. Ondanks alle overvloed aan voorzieningen en producten liepen we hier toch tegen een bureaucratische “grens” aan. Bij de grensovergang hadden we een visum voor 15 dagen gekregen (kom je met het vliegtuig binnen, krijg je gelijk een visum voor 30 dagen). We hadden begrepen dat we dit zonder problemen bij de immigratiedienst in Bangkok konden verlengen naar 30 dagen. Eenmaal daar aangekomen bleek dat dit een klein jaar geleden was veranderd en dat we slechts 7 dagen konden krijgen voor redelijk veel geld en dat we daarna het land uit moesten. Dat was een onaangename verrassing, maar ach voor elk probleem is weer een oplossing: in dit geval een visa-run. Je gaat naar een omringend land, voor dat land vraag je bij de grens een visum aan, je gaat het land in, draait je om, gaat het land weer uit en gaat bij de Thaise grens weer binnen zodat je opnieuw een visum voor 15 dagen krijgt. En zo kun je je hele leven in Thailand blijven. Waarom zou het makkelijk gaan als het ook moeilijk kan…