Vandaag in Leshan naar de ‘grootste’ Boeddha van de wereld geweest. Dat was te merken, want niet alleen wij stonden in de rij om dit gigantische beeld te aanschouwen. Het leek de Efteling wel. Maar na een dik uur werd ons wachten wel beloond en konden we het beeld vanaf zijn voeten bekijken.

Een dagje niet fietsen, we hangen de toerist uit. Lekker internetten tussen de ‘gamers’ en een rustig aanloopje voor de bergen die ons over een paar dagen staan te wachten. We hebben in de stad een goedkoop hotelletje gevonden voor twee nachten. Eerst onderhandelen over de prijs, de “hotel-vrouw” vroeg eerst 200 Yuan (=ca 20 euro) per nacht. Dit hebben we af kunnen ronden naar 150 Y voor twee nachten, waarbij we de fietsen (altijd) mee de kamer in nemen. Ze keek er een beetje sjagereinig bij, maar toen we de tweede kamer, waarvan zij dacht dat we daar de fietsen in wilden stallen, afsloegen fleurde ze helemaal op. We hadden dus nog meer af kunnen dingen…. We werden lachend naar boven geleid en kregen thee mee. Eenmaal gedoucht werd er geklopt op de deur…. Politie, twee man en een vrouw sterk. Daar stond ik (Paul) met alleen maar een handdoek voor. Gelukkig praatte de politievrouw een beetje Engels. Na controle van onze paspoorten (ze lazen hem eerst verkeerd om…) was alles ok. De volgende dag kwam onze “gastvrouw” ons weer tegemoet met een gezicht vol onweer. Of we nog weer wilden betalen, de truc met de politie was voor haar niet gelukt en ze probeerde waarschijnlijk op deze manier toch wat meer geld eruit te krijgen. We sloegen haar aanbod lachend af, soms is het wel makkelijk als je elkaar niet kan verstaan…..

Chinezen

Na een dag of 10 beginnen we een beetje een indruk te krijgen van de Chinezen. Dat is tot nu toe erg positief… ze zijn over het algemeen super vriendelijk. Sta je even op de hoek van een straat, word je gelijk aangesproken. Vaak willen ze hun Engels oefenen en is het “Hello” en “How are you?”. Daar houdt het dan wel mee op. Als wij dan wat terugzeggen, liggen ze vaak helemaal in een deuk hebben ze nog minstens 5 minuten grote lol hierom.

Een paar dagen terug zaten we aan ons dagelijkse noedelontbijt. Aan ons tafeltje zat een meisje van een jaar of 17. Zij had iets meer woorden dan Hello en How are you en we kregen een leuk gesprek. Na afscheid te hebben genomen, verscheen ze 5 minuten later weer aan onze tafel. Dit keer met twee taartjes verpakt in een mooi doosje. Een kadootje voor ons, zomaar… we waren erg aangenaam verrast. Als we de weg vragen, lopen ze vaak een heel eind mee om ons de goede richting op te laten gaan. Heel af en toe zijn we verbaasd over een stuk lompigheid en ongastvrijheid in sommige hotels. Is b.v. een handdoek voor douchen te veel gevraagd en zijn ze zichtbaar geërgerd als we om iets normaal vragen. Gelukkig is dit sporadisch.