Een andere wereld

We zijn in Cambodja, net een dag en het maakt toch al weer een hele bijzondere indruk. Het landschap is groen, plat met af en toe prachtige tempels die boven de bomen uitsteken.

Het lijkt wel of we 20 jaar terug in de tijd zijn gezet. Brommer rijden is hier een luxe, dus zien we er niet zo veel. Mensen rijden op oude fietsen en het lokale transport van mensen gaat weer met trekkers en grote aanhangwagens achter brommers. Een grappig gezicht. Vrachtwagens zijn weer metershoog beladen en daar bovenop zitten ook vaak mensen.

Ook aan de kleding is te zien dat Cambodja een arm land is. Ook hier kennen ze het woord ‘Hello’, vooral kinderen en we worden vaak heel vriendelijk begroet, nagezwaaid of nagegaapt. Je kunt merken dat het leven voor de mensen hard is en dat ze uit alles geld van je proberen te krijgen. In Phnom Penh bijvoorbeeld kun je bijvoorbeeld de lokale munt niet rechtstreeks pinnen. Je kan alleen Dollars uit de geldautomaat of bij de bank halen, waarover je commissie betaalt. Vervolgens kun je de Dollars weer omwisselen voor Riel. En dit kost uiteraard ook geld.

We wilden een Thai’s visa regelen, maar waren net na sluitingstijd bij de ambassade. De politieagent die bij de poort zat wilde ons visum wel regelen voor 10 dollar, we konden de visa vrijdag ophalen, wilde we hem sneller hebben kostte dat 20 dollar. Later was de prijs voor vrijdag ook ineens 20 dollar terwijl, volgens info van anderen, de visum gratis is. Even opletten dus wat je wel en niet moet doen. Je moet dan nog afvragen of deze politieagent werkelijk in functie is, je kan nl hier gewoon een politiepak kopen, eventueel met allerlei officiële papieren en dan bekeuringen uitdelen die dan, uiteraard, contant afgerekend moet worden.